Wieczny strach

Mam ten blog, ale powoli nie wiem o czym tu pisać, o kolejnych niepowodzeniach? Pewnie się już wam przejadły. Chciałabym być przykładem, wzorem, motywacją, tymczasem sama jej szukam, nawet w kubku z herbatą. Dobra kawa to moje uzależnienie i drugie imię ;)

Wczoraj były Marcinki, więc poszłam z chłopakiem na festyn i tak ZJADŁAM tą bombę kaloryczną, bo po prostu ten smak mnie uzależnia. Na szczęście to święto jest tylko raz w roku. Było kolorowo, głośno i na swój sposób magicznie. W ramach święta również było otwarte Centrum Kultury ZAMEK, w którym chętnie obejrzałam wystawy i zwiedziłam każdy możliwy kąt. Jednak malowanie zielonych kwadratów na płótnie nigdy mnie nie przekonywało i nazywanie tego sztuką jest po niekąt ironiczne, ale to tylko moje zdanie i nie zamierzam go nikomu narzucać :) Gustuje w widokach, pocztówkach, panoramach i mocnych ujęciach. 

Ciężko mi jeść zdrowo skoro odżywiam się bardzo nieregularnie. Wieczna bieganina z wykładu na wykład, natłok pracy i pędzący czas stają się powoli nie do okiełznania, ale muszę dać radę. Czytam Wasze blogi, zwłaszcza Cappie i podziwiam jej upór i wytrwałość w szkole. Żebym ja taki miała na studiach, a za dwa miesiące sesja zapuka do mych drzwi, a raczej ja do niej jak wejdę ubrana na galowo z przerażeniem w oczach i długopisem w dłoni. Muszę dać radę, po prostu muszę ! Nie po to rodzice łożą na mnie ciężkie pieniądze by to zaniedbać, a jak każdy rodzic pragną dla mnie lepszego wykształcenia i dobrych warunków na start. Ostatnio zaintrygował  mnie pewien artykuł jednej z blogerek (nie reklamuje go w żaden sposób, po prostu jestem wiernym czytelnikiem) o tym, że my nie jesteśmy zależni od życia tylko ono od nas. (klik) Jest w nim dużo prawdy i powoli przymierzam się by działać w tym kierunku. Chcę po prostu szczęśliwego życia z chłopakiem u boku, zdanych studiów i dobrych perspektyw na przyszłość. 

Tymczasem czekają na mnie granice funkcji (o zgrozo czemu urodziłam się lamą z matmy ?!) i szukanie szczęścia w obiedzie. 

Zakochałam się !