This is fucking awersome

Widzę, że kilka osób odwiedziło mnie na moim blogu. Jest mi niezmiernie miło i dziękuje z całego serca za wasze wsparcie :) Postaram się odwiedzać was częściej.

Pierwszy tydzień szkoły po feriach szybko mi minął, lecz nie tak miło. Im bliżej matury tym więcej zaliczeń, wymagań, a niebezpieczna liczba 60 dni się każdego dnia zbliża. Szkoda że z moją wagą tak nie jest. Nie mam na nic czasu. Biochem to chyba przekleństwo odpoczynku. No cóż na odwrót już za późno. Nabrałam trochę motywacji do nauki bo im więcej zrobię tym lepiej. Po maturze zamierzam wyjechać na wakacje do pracy, a potem Woodstock ! Tam przynajmniej mogę żyć przez kilka dni beztrosko i po swojemu. (Within Temptation nadchodzę! :D )

Próbuję się odnaleźć w tym ile znaczę dla poszczególnych osób. W mojej klasie nie mogę się całkiem odnaleźć. Nie pasuję nigdzie. Ja nie wiem czy nie trafiłam na ludzi kompatybilnych do mojego charakteru, czy ze mną jest coś nie tak ciągle. Muszę przetrwać, muszę się strać.

Miałam w tym tygodniu rekolekcje wielkopostne. Pierwszy raz od dawna spotkałam takiego księdza, który nie owija w bawełnę i potrafi zachęcić do słuchania. Mówił o schizofrenii duchowej, czyli gdy popadamy ze skrajności w skrajność w swoich przekonaniach, dajemy się bić po twarzy za coś mało istotnego, to niedaleka droga do chorej duszy. Ja mam trochę porachunków z Bogiem, mimo to, nie chcę się go wyprzeć bo niejednokrotnie mi pomógł w życiu. Tylko nie wiem czemu okres w jakim się znajduje musi być taki trudny, a czasem bolesny. Może ma mnie to wszystko tylko umocnić, nie wiem. Każdy dzień jest zagadką zwiastującą niewiadomą przyszłość.